Ανακοίνωση Συνέλευσης Πλατείας Ελευθερίας κατά της Καύσης Σκουπιδιών

Γινόμαστε μάρτυρες μιας ανάπτυξης, η οποία προβάλλεται πεισματικά ως ωφέλιμη προς το κοινωνικό σύνολο, ενώ λειτουργεί ως παραπέτασμα για τη λεηλασία της φύσης. Παρουσιάζεται ως πράσινη για να αποκρύψει το βαθύ αντικοινωνικό και αντιπεριβαλλοντικό της περιεχόμενο. Με αποκορύφωμα το νέο περιβαλλοντικό νομοσχέδιο διευρύνεται το πεδίο επενδύσεων μεταλλάσσοντας το περιβάλλον σε αναλώσιμο πόρο. Καταργείται η αυτοτέλεια των φορέων διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών, δηλαδή αναλαμβάνει ο ίδιος ο επενδυτής/ιδιώτης τις περιβαλλοντικές μελέτες χωρίς καμία επίβλεψη (Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει). Ουσιαστικά νομιμοποιεί την καταστροφή της φύσης με fast track διαδικασίες στο όνομα του κέρδους. Παρουσιάζει τις ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) ως το ενεργειακό μέλλον δίχως να διεξάγει τις απαραίτητες περιβαλλοντικές μελέτες και αδιαφορώντας πλήρως για την άποψη και τις αντιδράσεις των τοπικών κοινοτήτων. Χαρακτηριστικά παραδείγματα η εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές, οι ανεμογεννήτριες στην Εύβοια, την Τήνο και τα Άγραφα, οι μελέτες για εξόρυξη υδρογονανθράκων στην Ήπειρο. Στον Βόλο είναι πρωτοφανής η υποβάθμιση βασικών αγαθών, όπως ο αέρας και το νερό. Στην ήδη επιβαρυμένη ατμόσφαιρα της πόλης από τη βιομηχανική περιοχή, τη χαλυβουργία, και το σκραπ στο λιμάνι, η καύση σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ-Lafarge πολλαπλασιάζει τα ήδη υψηλά κρούσματα καρκίνου, αναπνευστικών προβλημάτων και αυτοάνοσων νοσημάτων. Αντί να προχωράμε σε μια ολιστική διαχείριση των σκουπιδιών (μείωση παραγωγής-κομποστοποίηση-ανακύκλωση), πλασάρεται σαν μονόδρομος η καύση τους. Η ίδια πολιτική ακολουθείται και με το νερό. Μεγάλο μέρος του δικτύου είναι φτιαγμένο από αμίαντο (άκρως καρκινογόνο), και σα λύση προωθείται αποκλειστικά η κατανάλωση εμφιαλωμένου, ανοίγοντας τον δρόμο για την ιδιωτικοποίηση των νερών του Πήλιου. Παρά τη συμμετοχή χιλιάδων πολιτών στα συλλαλητήρια των δύο τελευταίων χρόνων, η τοπική αυτοδιοίκηση και οι κυβερνήσεις ευθυγραμμίζονται με τα ιδιωτικά συμφέροντα και φιμώνουν τις κοινωνικές αντιδράσεις. Η διαδικασία αυτή έχει είτε τη μορφή αναπαραγωγής ανακριβειών μέσω των τοπικών ΜΜΕ, είτε της καταστολής μέσω ώμης βίας από τα ΜΑΤ. Χαρακτηριστικό και πρόσφατο παράδειγμα, τα γεγονότα στις 13 Ιούνη, όπου έγινε ξεκάθαρο από μεριάς αστυνομίας ότι στην παραμικρή αφορμή η απάντηση είναι υπέρμετρη χρήση βίας. Πιο συγκεκριμένα υπήρξε εκτεταμένη χρήση χημικών -ακόμα και έξω από τα επείγοντα του νοσοκομείου- αναίτιες προσαγωγές και σοβαροί τραυματισμοί. Όλα αυτά συσκοτίστηκαν επιμελώς από τα ΜΜΕ, τα οποία ακολούθησαν την αφήγηση της αστυνομίας. Δεν προβλήθηκε ο χαρακτήρας της πορείας και τα αιτήματά της, δεν προβλήθηκαν οι δεκάδες τραυματισμένοι διαδηλωτές, δεν προβλήθηκε η εκδικητική βία. Επειδή δεν θέλουμε να αναπνέουμε καμένο πλαστικό, μας πνιγούν στα δακρυγόνα. Αλλά δε φοβηθούμε. Θα απαιτήσουμε το δίκαιο αίτημά μας.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΟΥΜΕ ΚΑΘΑΡΟ ΑΕΡΑ 

ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ, Η ΜΕ ΤΟ ΜΟΝΑΚΟ Η ΜΕ ΤΙΣ ΣΤΑΓΙΑΤΕΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ, ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 

 Λαϊκή Συνέλευση Πλατείας Ελευθερίας κατά της καύσης σκουπιδιών